Μην αγαπάς με αντάλλαγμα



Οι άνθρωποι μαθαίνουν απ΄ τα γεννοφάσκια τους, ότι για να λάβουν προσοχή κι αγάπη, πρέπει να πουλήσουν κάτι. Αυτή την σκέψη είχα κάποιο καλοκαιριάτικο απόγευμα, ενώ βρισκόμουν στο Αττικό Πάρκο και παρατηρούσα μια ομάδα πιθηκόβιων ανθρώπων, να ταΐζουν τους γνωστούς Λεμούριους, για να προσελκύσουν αυτά τα γλυκύτατα ζωάκια στις αγκαλιές τους. Υπήρχαν τουλάχιστον, εκατόν πενήντα πινακίδες που ανέγραφαν με τεράστια γράμματα, «Μην ταΐζετε τα ζώα, ενδέχεται να τους προκαλέσετε βλάβη». Aλλά αυτοί, εκεί, τον χαβά τους. «Δώσ’ τους κι άλλο φαγητό, για να έρθουν κοντά σου», συμβούλευε η μάνα το παιδάκι της. Μάλλον οι άνθρωποι, δεν ξέρουν άλλο τρόπο επικοινωνίας με τα ζώα και την φύση. Μάλλον, δεν ξέρουν να επικοινωνήσουν, γενικώς. Πρέπει κάτι να δώσουν, κάτι να πουλήσουν, για να λάβουν προσοχή και τρυφερότητα. Κι όπως μπουκώνουν αφειδώς τα καημένα ζωάκια, έτσι κάνουν και με τα παιδιά τους. Δεν έχουν να δώσουν αγάπη, αφού όπως νομίζουν, πρέπει να πουλήσουν για να έχουν, κι έτσι, αφού δεν έχουν μέσα τους την αγάπη, μπουκώνουν με ζάχαρη κι άλλες ανοησίες τα παιδιά τους. Από την άλλη, είναι κι αυτοί που λένε ότι έχουν μέσα τους τόση, μα τόση αγάπη. Την κρατάνε, βέβαια, ενέχυρη. «Μα έχω τόση αγάπη μέσα μου, κι από τότε που εκείνος έφυγε, δεν έχω που να τη δώσω!», άκουσα μια γυναίκα να εκμυστηρεύεται στην φίλη τους, ενώ βρισκόντουσαν για καφέ. Αλήθεια, ε; Και είναι κλειδωμένη αυτή η αγάπη, να φανταστώ; Γράφει μόνο, το όνομα εκείνου; Αναρωτήθηκα μετά, αν έχει σκέφτει ότι θα μπορούσε αυτή την αγάπη να την προσφέρει απλόχερα, έστω για μια φορά σε κάποιον, χωρίς αντάλλαγμα.  Και όχι, δεν εννοώ τους φίλους της, όπως θα βιαστείς να συμπεράνεις. Αντίθετα, σου πέρασε απ΄ το μυαλό να μαγειρέψεις την σπεσιαλιτέ σου, που μόνο για τους δικούς σου ανθρώπους έχεις και να την προσφέρεις σ’ εκείνον τον άστεγο, που συναντάς συνέχεια στη γωνία; ‘Η έστω να προσφέρεις γραμματειακή υποστήριξη, κάπου που έχουν ανάγκη. Πίστεψε με και στο λέω εκ πείρας, θα νιώσεις τέτοια πληρότητα με μια τόσο μικρή προσφορά, που θα εγκαταλείψεις τις ιδέες σου για τις χαμένες αγάπες. Και στο δια ταύτα, τι εννοείς χαμένη; Ό,τι δίνεις, σου επιστρέφεται, αυτό είναι νόμος της Φυσικής. «Μπορείτε να προσφέρετε την αγάπη σας χωρίς όρους, μπορείτε να είστε γενναιόδωρος με αυτήν, γιατί έχετε μια μαγική κουζίνα στην καρδιά σας. Τότε, όλοι αυτοί οι διψασμένοι για εκείνην άνθρωποι, που πιστεύουν ότι η καρδιά είναι κλειδωμένη, θα θέλουν να βρίσκονται πάντα κοντά σας», γράφει ο Miguel Ruiz στο βιβλίο του «Μαγική κουζίνα της αγάπης». Όχι για τις λιχουδιές σας, όχι για τα καλλίγραμμα κανιά σας, ούτε για τα μυώδη μπράτσα σας, αλλά γι’ αυτή την μυρωδιά που εκπέμπετε, όταν αγαπάτε όλο τον κόσμο.